barry-en-jet-naar-malawi.reismee.nl

Dag 10 tot en met 13; onze belevenissen in Malawi

Dag 10:
Wat een belevenissen weer vandaag. Vanmorgen kwam er op het project een vrouw met 3 kindjes aanlopen. Ze zagen er echt slecht uit, 2 van de 3 kindjes liepen op blote voeten. We hebben kennis gemaakt en gevraagd wie de vrouw is. Het bleek dat de man van de vrouw is overleden en ze kan niet voor haar gezin zorgen. Ze had haar laatste middellen ingezet en kwam vragen of ze bij Adziwa geholpen kan worden. We hebben niet meer gehoord of dit is gelukt maar wij hopen dit uiteraard van harte.
Ook vandaag weer zoveel gezien en meegemaakt. We denken dan alleen maar... wat hebben we het vaak toch goed...

Maartje is vandaag op ons project komen kijken. Er is nogmaals duidelijk uitgesproken dat wij geen leraren zijn en ook geen les komen geven. Wij komen helpen en kunnen ondersteunen maar daar blijft het bij. Goed om dit te blijven uitspreken. Ook is ons verteld dat er in Malawi cholera is uitgebroken, dus we zullen ons bewust moeten zijn van eventuele voorzorgsmaatregelen en James heeft ons gevraagd of er punten zijn die zij kunnen verbeteren qua hygiëne om het risico op cholera te verlagen. Hier hebben we nog wel een paar verbeterpunten kunnen benoemen, waarbij handen wassen met zeep op 1 staat. Op één of andere manier is het gebruik van zeep niet vanzelfsprekend.

Vandaag ook weer de afwas gedaan. Gevraagd aan een zorgmoeder of we het dit keer hoog mochten zetten en uitgelegd dat dit volgens de CAO in Nederland ook arbotechnisch zo moet;) Hier begreep ze natuurlijk geen reet van en daarom maar even een toneelstukje opgevoerd en uitgedrukt hoe onze ruggen op het moment voelen en dat we niet snappen hoe zij dit volhoudt op deze manier. Ze moest heel erg lachen en begreep wat we bedoelde. We schaamde ons wel, maar wij klaagboxen konden nu wel lekker staand de vaat doen. Over die vaat doen gesproken, we hebben dit al eerder gemeld, maar we hopen dat jullie allemaal wel duidelijk hebben wat voor klus dat is. We hebben het niet over een 4 persoonsvaatje hè! Dit gaat over meer dan 50 bordjes, bekers en kookgerei. De bordjes zijn eigenlijk meer schalen waar de kindjes uit eten. In Nederland laten wij hier de hond uit eten en drinken, maar voor hier een goede oplossing want het breekt niet en is goed schoon te houden.

Tussen de middag wordt er om de dag rijst en nsima gegeten. We hebben al gemerkt dat de rijst zeker beter in de smaak valt bij de kindjes. Maar de kindjes die echt honger hebben eten het tot de laatst kruimel op en het liefst ook meer, dit wordt ze dan ook meestal gegeven.

Jet heeft met de juf een aantal activiteiten door genomen. Grietie (de moeder van Jet) heeft geholpen met de voorbereidingen hiervoor (waarvoor nogmaals onze dank). We merken wel dat met een klas van soms rond de 45 kindjes en een behoorlijk ander niveau dan we in Nederland gewend zijn, dit in de praktijk toch echt niet gaat zoals voorbereidt. Dankzij een tip van Maartje met de juf daarom afgesproken om af en toe een activiteit met een groepje van 6 kindjes te doen in de kantoorruimte van James. Dit vond zij een goed idee, nu nog even afwachten hoe en of dit uitgevoerd kan worden.

Barry is even het gesprek met James aangegaan omdat zondag aan het eind van de kerkdienst werd verteld dat wij vanaf nu elke zondag naar de dienst zouden komen en vanaf nu lid van de gemeente zijn. Super lief, maar helaas kunnen wij geen ene zondag meer. Aankomende zondag gaan we naar Lake Malawi, die zondag daarop zijn we in Zambia en daarna komen we op zondag aan in Nederland. James vertelde dat hij een grapje had gemaakt tijdens de dienst en gaf aan dat we groot gelijk hadden dat we zoveel mogelijk van Malawi willen zien. Een pak van ons hart...

Het is dinsdagavond dus dit betekend uit eten met iedereen van het Doingoood huis. Dit was wederom gezellig.

Dag 11:
Vandaag begon het een uur nadat we aankwamen op het project heel hard te regenen, maar dan ook echt hard (het leek wel of het dak eraf ging) en veel!! Binnen een half uur stond er in een teil die buiten stond 15 cm regenwater. Aangezien het een open gebouw is, kwam de regen dus ook naar binnen. Kindjes deden hun handen op hun oren omdat het zo hard regende en ze het een hard geluid vonden. Het terrein om het gebouw veranderende in een kolkende modderstroom waar een zwembad van Center Parcs jaloers op is. Een ander groot nadeel is dat de les niet door kan gaan. De regen op het golfplaten dak produceert zoveel lawaai dat het onmogelijk is om jezelf verstaanbaar te maken.

Vandaag weer diverse keren geconfronteerd met de armoede die er leeft bij de gezinnen. De kindjes hebben vaak kleding aan waar de gaten inzitten en bij slecht weer zijn alle kleertjes ook echt te vies om aan te pakken, poep, plas, zand en water zijn geen goede combi om nog fris te ruiken.

De kindjes hebben pauze rond 10 uur en dan moet het eten en drinken vanaf thuis meegenomen worden. Ons is het opgevallen dat steeds dezelfde kinderen niks bij zich hebben en kijken dan verdrietig om zich heen als iedereen gaat eten en/of drinken. Vandaag stapte er uit zichzelf een meisje op deze kindjes af en bood haar eten aan. Dit raakte ons zo erg, hoe lief dat zij dit op deze leeftijd door heeft en hoe verdrietig dat er kindjes echt honger hebben. Voor jullie beeldvorming, de kinderen eten hier op de grond en zoals bij elk klein kind valt er dan wel eens iets. De kinderen die geen eten bij zich hebben kruipen zelfs over de grond om de achter gebleven etensresten nog op te eten. We vermoeden dat deze kindjes slecht te eten krijgen en hebben ons vermoeden uitgesproken aan de zorgmoeders. Door de zorgmoeders wordt ook altijd een rondje gedaan bij iedereen om wat eten te verzamelen. Ze gaan dan langs de kindjes die wel eten mee hebben en zeggen ‘sharing’. Iedereen geeft dan wat hij/zij over heeft aan de zorgmoeders en die verdelen dit dan aan de kindjes die niks hebben.

Na de lunch zwart toverpapier uitgedeeld. Op dit papier kan je met je nagel wat krassen/tekenen en daaronder verschijnen dan alle kleuren van de regenboog, dit vonden ze prachtig. Toen het af was mocht het mee de schooltas in om mee naar huis te nemen. De tassen zijn vaak zeiknat (regen, lekkende bekers) dus het is de vraag wat hiervan overgebleven is.

Ook zijn we vandaag met de cijfers 1 tot en met 5 aan de slag gegaan. Wij schrijven de cijfers dan boven aan het blaadje en zij moeten dit overschrijven. Dit gaat erg moeizaam en is voor veel kindjes te hoog gegrepen. Sommige kindjes hebben nog moeite om hun potlood / waskrijtje goed vast te houden. Een enkele uitschieter doet het verbazingwekkend goed en dat zijn ook wel de kindjes die erg gemotiveerd zijn.

Daarna hebben we met ons meegebrachte lange springtouw gespeeld. De kindjes bleken hier te klein voor te zijn en nadat we beide afwisselend diverse keren met een kind in ons arm zijn gaan springen, waren we echt bekaf! Het was ook niet bevordelijk voor onze rug en daarom zijn de zorgmoeders gaan springen. De kindjes vonden dit erg leuk en wanneer het iemand lukte werd er hard geschreeuwd.

Op de terugweg bleek eens te meer hoeveel ‘schade’ een fikse regenbui kan aanrichten. Wegen, slootjes en zelfs akkers veranderde in stromende rivieren, zo hard liep het water overal. De kindjes die we onderweg tegenkwamen maakten hier gretig gebruik van en waren aan het spelen in het water. Dit kan niet gezond zijn, gezien het vele afval wat er mee komt, maar daar veranderen wij niks aan.

Vandaag voor het hele Doingoood huis pasta bolognese gekookt, dit heeft even tijd gekost maar viel zeer goed in de smaak bij iedereen!

Dag 12:
We merken dat de mensen en de kindjes op het project ons beginnen te herkennen en toenadering uit zichzelf durven te zoeken. Zodra we aan komen lopen wordt er geroepen, gezwaaid of op ons afgerend. Niet dat we beroemd willen worden maar het geeft wel een fijn gevoel dat ze het leuk vinden als we er weer zijn. Ook bij het omkleden van de kindjes wordt de rij bij ons steeds groter i.p.v. bij de zorgmoeders. Ze merken dat we er echt wel even zijn. Wel proberen we hier ook bewust mee om te gaan en als er vaak dezelfde kindjes komen knuffelen we toch gepaste afstand proberen te houden. Hoe moeilijk dit soms ook is. Ook als we merken dat een bepaald kindje juist aan 1 van ons tweeën hangt proberen we dit te switchen en het kindje aan elkaar over te geven.

Bij de allerkleinste is het altijd weer een uitdaging om goed uit te kijken, want voordat je het weet zit of sta je in de poep. Dit wordt dan wel snel opgeruimd door één van de zorgmoeders. Het gaat hier wel heel anders dan bij ons op een kinderdagopvang. Kinderen dragen hier geen luiers en staan soms gewoon van zich af te plassen of te poepen. Je hoopt dan maar dat ze iets anders aan kleding bij zich hebben en anders is dit ook gewoon wat het is en droogt het wel weer op. Dit vergt even wat aanpassingsvermogen maar ook hier kijken we al iets minder van op.

Op de terugweg zagen we een grote groep mannen in witte overalls aan de kant van de weg werken. Er is ons al uitgelegd dat die mensen in de gevangenis zitten en dan bijvoorbeeld het gras aan de kant van de weg moeten maaien. Aan alle kanten worden de gevangen bewaakt door bewakers met machinegeweren. Daarnaast zijn er aantal gevangen die de overige gevangenen aansturen en fungeren als een soort groepschef. We merkten dat deze gevangenen, wanneer de bewakers niet kijken, bedelen om geld. Tot onze grote verbazing hoorden we aantal keren “psssst” vanuit de minibus van mensen die bij het raam zitten, gevolgd door wat geld waarvan een prop was gemaakt. De groepschef rent vervolgens snel de weg op en pakt het geld en doet vervolgens of er niks aan de hand is. Het was een vreemde vertoning.

Dag 13:
Inmiddels hebben we de minibus omgeruild voor de tuktuk in de ochtend. Elke ochtend om 8 uur worden we door William opgehaald om naar het project te gaan. Dit scheelt ons ‘s morgens een uur reistijd en ondanks dat we tochtjes in de minibus hilarisch vinden, is een uur langer slapen toch echt wel aanlokkelijker ;)

Vandaag een leuke dag op het project gehad. Het was bloedgeslagen heet, dus het energielevel was niet zoals het hoort, ook niet bij de kinderen. Zoals bijna elke ochtend weer begonnen met herhalen van de dagen en de maanden. Dat gaat hier echt tig keer achter elkaar door...
Inmiddels kennen we de liedjes die erbij horen al uit ons hoofd en blijft het deuntje ook tot laat in de avond onder het tandenpoetsen in je hoofd zitten.

Barry heeft voor de 2de keer deze week het boek van ‘rupsje nooit genoeg’ voorgelezen. Hij leest voor en de juf vertaald het dan. Het was bijna niet te geloven, maar werkelijk waar echt elk kind zit geconcentreerd te luisteren en kijkt naar de plaatjes van het boek... en het is stil!!!!

Daarna hebben we aan de kindjes witten vellen papier, waskrijt en stickers uitgedeeld. De juf gevraagd in het Chichewa (de lokale taal) uit te leggen wat de bedoeling is en nadat Jet langs alle tafels was gelopen en heeft laten zien hoe de stickers er af moesten, vonden ze het geweldig. Na een uur zaten de stickers ook op ieders arm, hoofd of been en wilden ze allemaal trots hun werkje laten zien! Zelfs degene die behoort tot één van drukste in de groep zat vol concentratie te plakken en stoorde zich aan niks of niemand.

Barry heeft in de tussentijd de tuinman geholpen met het maken van briketten. Dit zijn samengeperste hout / papier snippers, of beter gezegd alles wat wil branden. Dit wordt aangelengd met water waardoor er een soort pap ontstaat. Vervolgens wordt er een schep van dit mengsel in alle cilinderbussen van een oude motor gegooid. Elke schep wordt vervolgens gescheiden d.m.v. plaatje (bijv. de onderkant van de colablikje). Zodra alle bussen gevuld zijn wordt het mengsel aangedrukt met de cilinders die aan een hefboom bevestigd zijn. Het overtollige water loopt er hierdoor uit. Aan de onderkant van de motor is een klep gemaakt waardoor je met behulp van een plankje de cilinderbussen leeg kan halen. De briketten worden daarna te drogen gelegd op rasters. Het is een tijdrovend werkje, maar het geeft wel heel veel voldoening omdat de gemeenschap er geld mee verdient. Dus wanneer nodig, weten wij de nieuwe bijbaan voor Barry in Nederland!

Op de terugweg boodschappen gedaan omdat het weer onze kookbeurt was. Ook zijn we naar de apotheek geweest. Jet heeft een hele strip van de medicatie die zij elke avond nodig heeft in het vliegtuig laten liggen en helaas heeft Jet ook hier last van haar allergieën dus de medicatie is hard nodig. Barry heeft uitgezocht dat via DHL de medicatie opsturen meer dan 80,- kost en daarom besloten om de gok te wagen en bij de apotheek in de stad te kijken of ze een zelfde soort medicatie hebben. Je zult het niet geloven maar het is gelukt. Pakje van 28 pilletjes was €3,50 aftikken, wat een grap!!! Zorgverleners en verzekeraars lezen jullie mee????

Het is vrijdagavond en we zijn gesloopt.... jaja leeftijd;)
Op stap doen we in Nederland wel weer!!

Liefs van ons!!!

Reacties

Reacties

Heidi

Hi schatjes, wat is het toch heerlijk om jullie verhaal weer te lezen!!
O Jetje je medicijnen vergeten in het vliegtuig.....:( balen!
Maar wat een grap 3,50 euri!! Ik zou zeggen inslaan!!!;)
Zet hem op, de kindjes zullen jullie gaan missen...
Ik zal de voedselbank mailen, ons volgende goeie doel;)

Love jullie!! Xxx

Taco

Jullie zijn goed bezig! Het lijkt mij dankbaar werk. Wat een ervaring. Succes nog even daar en zorg goed voor jullie zelf.

Theo en Grietie

Hé lieve kanjers, wat een belevenissen weer zeg!
Ha..ha....Jetje...echt weer een stunt van jou om je medicijnen in het vliegtuig te laten liggen!? Gelukkig goed kunnen oplossen!
Wat een eng iets die cholera !
Hopelijk dat het niet verder gaat uitbreiden!!!

Barry....kom je bij mij in de groep voorlezen? Woensdag start de Nationale Voorleesweek...ik reken op je!
Jet....al nageltjes gelakt daar?
Lieve schatten...veel succes....zorg goed voor jullie zelf!
?? ?❤

Ien

Wauw, jullie zitten niet stil daar! Wat een mooi verslag weer en wat een belevenissen! Gaaf maar ook heftig lijkt me! Ohhh men! Das niet best cholera....
En die medicijnen ook weer...pffff wat een grap 3,50! Zo kan het ook dus! Gelukkig heb je nu weer wat!
Barry wat leuk zeg, die nieuwe bijbaan van je;)
Nou schatten! Zet hem op daar!!x

Ietje

Wat een acties,om moe van te worden!Kan je die borden niet vervangen door een lichter soort van Theo? Ik heb veel bewondering voor jullie.Geniet ook nog een beetje als je tijd hebt.
De helft zit er op en dan weer de werkelijkheid in.
Kanjers tot dan.

Henny en Bart

Wordt er bij zo’n giga regenbui nog water opgevangen, of doet men daar niet aan? Om de hygiëne op een hoger niveau te krijgen zou dat toch waardevol kunnen zijn.
Wij gaan vast nog wel foto’s bewonderen van jullie...
Leuk te lezen dat jullie vorderingen met vervoer ook met stappen vooruit gaan.
En het contact met de kinderen zo goed gaat, en vooral dat de kinderen stil zijn bij Barry als hij voorleest( nog net niet uit eigen werk) ... maar volgens ons gaat dat nog komen.

Nog heel veel plezier, wij zijn er al helemaal klaar voor jullie weer van het vliegveld te halen.. ff anders gezegd, we missen jullie.

Dikke knuffel

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!