Dag 19
Om 7:15 vertrokken voor de tocht naar Zambia. Dit was een reis van ongeveer 6,5 uur met een busje. Ondanks dat Barry zijn medicijnen verklaring alleen voor Malawi had aangevraagd, toch besloten deze medicijnen mee te nemen naar Zambia. Mocht er bij de grens streng gecontroleerd worden, dan zouden we kijken of de medicijnen vooraf ergens konden dumpen. Bij de grens aangekomen bleek dat we ons totaal geen zorgen hoefden te maken over onze smokkelactiviteiten, er was alleen een paspoort en visum controle. Ook de controle op gele koorts was een lachertje. Je moest in een schriftje je naam, nationaliteit, beroep, paspoortnummer en batchnummer van de gele koorts invullen maar niets daarvan werd daadwerkelijk gecheckt. Dat bleek wel toen een medereiziger door mocht lopen die helemaal geen vaccinatie had gehad, maar alleen in Malawi een stempel zonder batchnummer had gekocht. Ja ja, alles is te koop in Malawi.
Vanaf de grens was het ongeveer 2 uur rijden naar de accommodatie. Toen we aankwamen zagen we al meteen vlakbij het kamp olifanten. Wij hebben koeien in de wei, zij loslopende olifanten.
Op het kamp zijn we welkom geheten door André, een Nederlandse man die sinds 1,5 maand op het kamp werkt maar al 2 jaar in Afrika woont en werkt. Hij weet veel over de natuur en de dieren en praat hier vol passie over. Hij heeft ons het kamp laten zien en de tent waar wij in slapen.
Op het kamp zijn er strikte regels waar je je aan moet houden. Er mag niks aan etenswaren of verpakkingen hiervan in de tent liggen. Het is een open terrein dus dat betekend dat alle dieren ook in het kamp kunnen komen. Het kan dus gebeuren dat er een nijlpaard naast je tent staat. 2 weken geleden nog, heeft een olifant s’nachts een tent vernield omdat iemand een sinaasappel in een tas had liggen. Gelukkig heeft de persoon het na kunnen vertellen. Daarnaast mag je na zonsondergang niet alleen het terrein over. Overal waar je heengaat moet er een bewaker met je mee. Deze man loopt altijd met je mee en zorgt ervoor dat het veilig is, dus ook naar de bar en zelfs het toilet. Dit is even wennen.

Het zwembad is werkelijk waar prachtig, als je erin ligt kijk je uit op de Luangwa rivier waar allemaal nijlpaarden liggen, zo gaaf, en af en toe springt er zomaar een aap over je heen om een slokje water te komen drinken uit het zwembad.
André heeft ons uitgelegd dat wanneer een aap opgejaagd wordt ze stress krijgen. Dus nooit gillen of erachteraan rennen. Wanneer een aap iets pakt, hem gewoon ermee vandoor laten gaan, wanneer het voor hem niet nuttig is laat hij het uiteindelijk ergens liggen. Dit hebben we die dag daarop zelf ondervonden met een slipper;)

Die avond hebben we heerlijk gegeten. Alles wordt verzorgd voor ons, van ontbijt tot diner. De kok is gewend om voor grote groepen te koken en elke maaltijd heeft hij stipt op de tijd klaar staan. We eten met elkaar aan een grote picknicktafel midden in het kamp aan het water.

Daarna zijn we even naar de bar gegaan en hier samen wat gedronken. Ook hier liepen allemaal dieren, op een gegeven moment sprong er wat op Jet haar schouder en zij gilde het uit.... achteraf bleek het de huiskat te zijn en dit is niet bepaald m’n favoriete dier, ze had liever gehad dat het een aap was geweest;) We hebben ons kapot gelachen. Uiteindelijk toch maar vroeg gaan slapen omdat we de enige mensen in de bar waren en het zielig vonden voor de barman dat hij alleen voor ons open moest blijven. Dan maar even Netflix serie in de tent kijken op de iPad.

Beide een slechte nacht gehad. Barry werd van schrik wakker en kwam erachter dat er nog een zakje fisherment friends in onze rugtas zat. Met ons zaklamp daarom meteen het signaal gegeven dat er iemand naar onze tent moest komen en het meteen aan de bewaker meegegeven. Daarna moest Jet uiteraard weer midden in de nacht naar de wc, eerst check je of er iets om je tent loopt, daarna stap je naar buiten en blijf je voor je tent staan, daarna geef je met je zaklamp een signaal en dan komt er een bewaker naar je toegelopen. Die begeleid je naar de wc en wacht tot je klaar bent.
Jet voelde zich bezwaard om elke keer een bewaker mee te laten lopen, dus heeft ze even een test uitgevoerd om te plassen in een spa blauw flesje. Deze poging maar snel opgegeven omdat dit toch een iets te Robinson-achtig idee was, dan maar 3 keer op een nacht eruit. Het is echt supermooi hier, maar wij zijn echt niet gemaakt voor kamperen, dat is maar weer een bewezen feit!

Dag 20
Om 05:00 gewekt. Barry is nog nooit zo makkelijk zijn bed uit gekomen!! Al in het eerste uur spotte de gids de lievelingsprint van Jet, het luipaard!! Heel cool om ze zo voorbij te zien lopen. (Het was toch al gauw 6 paar schoenen en een leuke jas :)
Iedereen in de jeep is uitgerust met de grootste telelenzen etc en wij zitten alleen met een telefoon.... wat een grap. Een deal gemaakt dat de anderen op de beste plekken mogen zitten en dat wij hun foto’s later doorgestuurd krijgen. En daarnaast is soms gewoon kijken i.p.v. alleen maar vanuit de camera ook heel fijn.

‘S middags lekker relaxed bij het zwembad en om 16:00 uur vertrokken voor de avondrit. Door een flinke regenbui net nadat we waren vertrokken koelde het flink af, iets waar we allebei niet goed rekening mee hadden gehouden en het dus flink koud hebben gehad. Bij terugkomst had Timothy (de kok) wederom een heerlijke maaltijd bereid. Hierna zijn we direct naar bed gegaan.

Dag 21
Vannacht moesten wij dit keer beide eruit om te plassen. We dachten dat we van het blaffen af zouden zijn, maar ook hier werden we wakker gehouden op een geluid dat op blaffen leek. Het bleek, vertelde de bewaker ons, dat er een luipaard in de buurt bij het kamp was en dat daarom de bavianen zoveel geluid maakten. Het geluid dat bavianen maken om elkaar te waarschuwen wanneer er gevaar dreigt lijkt op blaffen. Het blaffen van de honden bij het Doingoood huis leek hiermee vergeleken wel een slaapliedje. Wat een herrie.

Na een korte nacht werden we weer om 05:00 gewekt. Zoals altijd, Jet er meteen uit en Barry bleef nog liggen. Jet had weer een lekkere aktie, want zij dacht dat toen ze naar het douchegebouw moest de bewaker had gezegd: “there is Andre” en ze liep door achter André aan die ook naar het toiletgebouw ging. Maar de bewaker bleek eigenlijk gezegd te hebben: “wait here a minute please”... André bleek helemaal niet te weten dat ik achter hem liep, okeeee!!! Naja het is goed gekomen, niks gebeurd en lekker als eerste klaar om de dag te starten;)

Vandaag was eigenlijk een herhaling van gisteren. We hebben weer heel veel dieren gezien. Vanmorgen de laatste van de big 4, die hier te spotten zijn gezien. De leeuw!! Het hele gezin was compleet, mannetje, vrouwtje en 3 kleintjes. Onwijs mooi om dit te zien. Het is geen Beekse Bergen, dus dit zie je wel echt allemaal op afstand en we mogen ook niet te dichtbij komen. Later op de ochtend lukte het de gids om toch heel dichtbij 2 leeuwen te komen, zo kon Barry (natuurlijk) vanuit de Jeep hier een selfie mee maken. Er zijn ook uren tussen dat we weinig zien, dit hoort uiteraard bij een safari maar zijn voor ons de momenten dat we ons al snel vervelen. Zoals al eerder genoemd, geduld he, is beide niet ons sterkste punt.

Om 10:00 weer terug in het kamp. Daarna heerlijk nog 1,5 uur geslapen om vervolgens om 11:30 te lunchen. Daarna bij het zwembad gelegen tot 15:30, daarna weer vertrokken voor de volgende safari van 16:00 tot 20:00. De zon onder zien gaan, erg mooi!! Voordat we vertrokken verraste de kok ons met verse popcorn. Aangezien dit Jet haar favo bios snack is vroeg ze Timothy of ze wat mee mocht nemen tijdens de rit, maar aangezien alles op gegeten was leek dit niet mogelijk omdat we op het punt van vertrek stonden.
Voordat de zon definitief onderging was er nog een kleine stop. Hier kregen we nog wat te drinken en is er een mogelijkheid om te plassen. Voor Barry is dat geen probleem, maar voor Jet is dat toch een uitdaging :) Maar steun en toeverlaat Barry gaat altijd mee en tovert dan een wc rol uit de tas.
Naast het drankje had de gids nog een grote verrassing, hij toverde uit de auto een grote bak popcorn! We worden echt in de watten gelegd. Op het eind van de rit een leeuw gezien. De leeuw trok zich niks aan van de auto en het zoeklicht en liep binnen handbereik langs de auto. Nog nooit een leeuw zo dichtbij gezien, zelfs niet in de dierentuin.

Het was wederom een heerlijke dag. Na de avondrit ons laatste diner aan de waterkant gehad en lagen we voor de zaterdagavond om 21:00 op bed. Morgen vertrekken we weer naar Malawi.

Dag 22:
Vanmorgen om 7:00 vertrokken met de bus weer naar Malawi. Aangezien niet iedereen zijn inreisvisum op voorhand had geregeld, hebben we een tijd bij de grens moeten wachten. Ter info: het afhandelen van 10 visa duurde een uur! Waarschijnlijk arriveerde we net tijdens de koffiepauze.
Uiteindeljk kwamen we rond 14:00 uur weer aan bij het Doingoood huis. Helaas lag de stroom eraf, dus toen het er 2 uur later er weer opging waren we dol blij, konden we de spullen weer opladen, wasje doen, en warm douchen.... hoe fijn is dat en hoe blij mogen we zijn dat we hier thuis niet over na hoeven te denken. En natuurlijk, het is hier bloedheet dus heel warm douchen we nooit, maar ijskoud douchen is echt een kunst en meer een ellende dan genot.
Daarna hebben we taxi’s geregeld om ergens een hapje te eten, niemand had zin om te koken dus offeren wij ons uiteraard met alle liefde op om mee te gaan. Lees: Barry was de initiatiefnemer natuurlijk weer!! Dit was voor Malawiaanse begrippen een goed restaurant en een gezellige afsluiter van een geslaagd weekend. Mede door een gelijkspel van FC Utrecht. Barry was de hele dag toch een beetje gespannen voor deze wedstrijd. Dank je wel voor de degene die Barry gedurende de wedstrijd op de hoogte gehouden hebben, hij was er daardoor toch een beetje bij ondanks dat hij 8000km verderop zat.

Groeten uit de rimboe!

Barry en Jet